W rejonie Kazimierza Dolnego znajdują się liczne wąwozy lessowe, których ściany mają nawet kilkadziesiąt metrów wysokości. Powstały w wyniku erozyjnego działania wody na specyficzny rodzaj skał osadowych. Typowe dla nich są płaskie dna i bardzo strome zbocza. Najpopularniejszym i najpiękniejszym kazimierskim wąwozem jest Korzeniowy Dół. Swoją sławę zawdzięcza bardzo poskręcanym, odkrytym korzeniom drzew i fantastycznej kolorystyce. O każdej porze roku można tutaj spotkać turystów oraz pary nowożeńców, które w tym niezwykłym miejscu robią sesje zdjęciowe.
Na południe od centrum Kazimierza znajduje się wąski i głęboki wąwóz zwany Głęboczyzną. W 1645 r. w pobliżu kościoła Najświętszej Marii Panny znajdował się obszar zwany „gruntem Głęboczyńskiego”, stąd pochodzi jego dzisiejsza nazwa. Najłatwiej dotrzeć tutaj ulicą Cmentarną. Spod bramy cmentarza rozpościera się jeden z najpiękniejszych widoków na miasteczko i Wisłę. Głębocznica prowadzi pod górę do drugiego wejścia na cmentarz. W jego pobliżu znajduje się dąb króla Kazimierza, pod którym władca spotykał się z ukochaną Esterką. Stąd niedaleko już do wąwozu zwanego Plebanką, który w XVI wieku był znany jako Plebani Dół.
Inne kazimierskie wąwozy to m.in. Granicznik, Wąwóz Niezabitowskich, Wąwóz Małachowskiego, Czerniawy, Wąwóz Piądłowskiego, Chałajowy Dół, Wąwóz Okalski i Norowy Dół. W tym ostatnim można zaobserwować różnego rodzaju formy sufozyjne powstałe w wyniku działania wody. Znajdują się tutaj strome lessowe ściany, a przerzucone ponad dnem zwalone drzewa tworzą coś w rodzaju pomostów.
Niespotykana cisza, jaka panuje w kazimierskich wąwozach oraz otoczenie dzikiej przyrody zachęcają turystów do długich spacerów i rowerowych wycieczek.
Agnieszka Stelmach
